να έχεις όνειρα! να έχεις και εφεδρικά!

αν οι αναμνήσεις είναι ακόμα ζωντανές,

στιγμές. αιώνιες!

Όταν η σιωπή του πλήθους καλύπτει τη φωνή σου, να φοβάσαι 

Και η καθημερινότητα σου βούλιαξε, μέσα σε μια θάλασσα που ζωγράφισες με το μυαλό! Κάνεις μικρά διαλείμματα χαράς και επιστρέφεις πίσω, εκεί που ανήκεις! Εκεί που πραγματικά ανήκεις! Και σε κανέναν δεν μπορείς να το αρνηθείς, αφού το επέλεξες. Και οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους.
Και τώρα να φοβάσαι.
Να φοβάσαι που πέθανε η τελευταία σου ελπίδα, που τη σκότωσες. Που σκέφτηκες πως δεν χρειάζεται να προσπαθείς.
Να μην φοβάσαι που νιώθεις μόνος μες τους πολλούς

Μα να φοβάσαι τους μόνους τους πολλούς

Δεν υπάρχουν λέξεις. Ίσως λίγες...

Όταν βρεις το τέλειο, μην συμβιβαστείς  ξανά! 

Και τελικά οι άνθρωποι ποτέ τους δεν μας πίστεψαν! Άλλοτε τους λέμε την αλήθεια και άλλοτε τους παραμυθιάζουμε! Ποτέ! Δεν μας πίστεψαν ποτέ!

Θα πεις ψέματα σε κάποιον είτε γιατί ξέρεις πως την αλήθεια ενδεχομένως δεν την αντέχει, 

Είναι αστείο όμως να λες ψέματα σε κάποιον για να τον πληγώσεις, αφού και την αλήθεια την προσφέρεις απλόχερα για τον ίδιο ακριβώς λόγο!

 Και δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι από τη μια αποφεύγουν να δουν κάτι που παρουσιάζεται μπροστά τους ολοφάνερα, 

Αστεία ζωή
Δεν θα μπορούσα να πω πως είναι εύκολο να αποδεχθείς καταστάσεις. 

Και αν συμβιβάστηκες στους μέχρι πριν την αφετηρία κανόνες, κατά τη διάρκεια της διαδρομής κάτι θα αλλάζει. Μα είναι ψέμα, να παραβλέπουμε τους νέους όρους και να νομίζουμε πως και πάλι όλα θα κυλήσουν ομαλά. Δεν είναι έτσι! Το ξέρουμε. Κάτι μέσα μας το ψιθυρίζει μα εμείς ανυποχώρητα καταβάλουμε προσπάθειες ώστε η φωνή αυτή να σβήσει. Να μην ακούγεται πια. Και ας μην είναι προς όφελος μας, ας είναι εναντίον μας, αρκεί να είναι όλα εύκολα! "Και ας χάσω!"
Ύστερα από μια εξαντλητική μάχη που έδωσαν τα δυο σώματα θα αντιληφθούμε πως είμαστε πάλι στην αρχή! Πάλι πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με την αλήθεια, να κάνουμε πάλι επιλογές. Και αν δεν είναι οι σωστές; Οι σωστές όμως ποιες είναι; Ίσως αν δεν κάνουμε σωστές επιλογές, ίσως μόνο τότε δεν θα κλείσουμε ξανά το φαύλο κύκλο. Και μάλλον αν οι επιλογές οι λανθασμένες είναι πολύ λάθος για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε σε αυτές, θα βρεθούν άτομα ανιδιοτελή να μας πουν ψέματα για το καλό μας, χωρίς να το ζητήσαμε μα και χωρίς να εξυπηρετούν προσωπικό τους συμφέρον!
Μπορεί όμως να βρεθούν ακόμα κάποιοι, που θα μας πουν την αλήθεια για το καλό μας, μα αν η αλήθεια μας φανεί στο μάγουλο χαστούκι θα είναι πάλι πολύ δύσκολο το να πειστούμε! Μένουν ίσως μόνο μερικές προσπάθειες ακόμα. Και μετά;

..τελικά, οι άνθρωποι... δεν πείστηκαν ποτέ!

Προσπαθούμε να γίνουμε ίδιοι για να νιώσουμε διαφορετικοί!

Κάποιοι λένε πως δεν είναι όλα όπως ακριβώς φαίνονται, εννοούν πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Μάλλον πείστηκαν πως όλα είναι ψέμα, δεν ελπίζουν σε τίποτα αφού τίποτα πια δεν είναι αληθινό..
Γενικά οι άνθρωποι δεν παύουν να ασχολούνται με υποθέσεις, και υποθετικά να μπαίνουν στη θέση κάποιου και να εκτελούν πιο σωστά και καλύτερα από εκείνον. Αφήνοντας στην άκρη κάποιο προσωπικό τους ζήτημα ίσως γιατί τους πονάει, τους είναι δύσκολο να το διαχειριστούν. 

Και έτσι κρίνουν, σχολιάζουν, νομίζοντας πως η δική τους σειρά δεν θα' ρθει ποτέ. 
Με τον τρόπο αυτό καταλήγουν παγιδευμένοι στα δίχτυα τους, ανήμποροι να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο που όμως οι ίδιοι έφτιαξαν.
Και μετά, τους μένει απλά να αποδέχονται ό,τι έρθει... 
Προσπαθώ πάντα στη ζωή μου να κρατάω μόνο τα όμορφα. Τα άσχημα τα αφήνω γι' αυτούς που τα θέλουν κοντά τους. Και πράγματι στον δρόμο μου συνάντησα πολλούς τέτοιους. Υπήρξαν πολλοί που ικανοποιούνταν μόνο όταν κάποια γεμάτη μίσος καχυποψία τους έβγαινε αληθινή! 

Και αν σήμερα είσαι καλύτερος απ'ότι χθες, αύριο προσπάθησε για κάτι πιο μεγάλο!:)

<<- Είναι εύκολο καμιά φορά να κρίνουμε τους γύρω μας! Μπαίνοντας στη διαδικασία να ασχοληθούμε με κάτι που στην πραγματικότητα δεν μας αφορά, μπορούμε να γίνουμε λιγότερο επικριτικοί με τον εαυτό μας! Διευκολύνουμε έτσι κάθε ίχνος αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας να εξαφανιστεί. Εξασθενεί σιγά σιγά η αρετή μας, η ανωτερότητα η ηθική!
Η αντικειμενικότητα  είναι προτέρημα όσων τη διαθέτουν! Βλέπουμε πως κάτι έχει 2 όψεις και ας αποδεχόμαστε μόνο τη 1, και ας μην είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και τις 2, ολοκληρωτικά. Οι διαχωριστικές γραμμές, οι αδιόρατες, είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσουν και έτσι μπερδεύονται και μπερδεύουν και εμάς. Μας βάζουν στον πειρασμό να εξερευνήσουμε ως να τις βρούμε, και δύσκολα μας φανερώνονται. Παίζουν κρυφτό στης μνήμης μας  τους δρόμους τους λαβύρινθους και απαιτούν υπομονή, και επιμονή μέχρι το τέλος. Και όταν τα δώσουμε αυτά, μαχόμαστε με το πιο ισχυρό όπλο. Έχουμε κερδίσει τον αγώνα, μετά είναι εύκολο!
Αμεροληψία Λοιπόν!