Φωνή

Μαρτίου 26, 2015


Μια φωνή τόσο δυνατή που την ακούνε όλοι. Όλοι την σκιάζονται. Όλοι μπροστά της αναριγούν και σωπαίνουν.
Μια φωνή τόσο σιγανή που δεν την ακούει κανείς και δεν ενοχλεί ούτε την ίδια.
Μια φωνή που θέλει κάτι να πει και διστάζει. 
Μια φωνή που όσο δυνατά και να μιλήσει δεν την ακούει κανείς! Τόσο δυνατή και τόσο σιγανή, τόσο ανίσχυρη!

Ο  Βαγγέλης, ο Νίκος, ο Χρήστος, η Κατερίνα, εγώ, εσύ, αυτός, αυτή, εμείς, εσείς. Όλοι!

Είμαστε ίδιοι. Είμαστε διαφορετικοί.

Ένας για όλους και όλοι για έναν μόνο όταν δεν χρειάζεται. Και στην  μάχη καταθέτουν όλοι τα όπλα, από νωρίς. Κανείς δεν μάχεται, κανείς δεν αγωνίζεται, κανείς δεν διεκδικεί. Κανείς. Κανείς εκτός από έναν. Αυτόν που τα παίρνει όλα. Τον “ νικητή”. Τον μοναδικό που δεν δείλιασε, που παρακινούταν από  ένστικτα αδίστακτα, από εγωισμό, από ανασφάλεια και φόβο. Τον φόβο, όχι εκείνον που σε κάνει να κλείνεσαι στον εαυτό σου και σε καθιστά ανίκανο να αντιδράσεις, τον άλλον τον φόβο, εκείνον που σε κυριεύει και σου αλλάζει πρόσωπο. Σε κάνει αδίστακτο, να ξεπερνάς κάθε ενδοιασμό χωρίς δεύτερη σκέψη. Να μην υποκύπτεις σε αδυναμίες της ψυχής. Και όχι πως η ψυχή η δικιά σου είναι πιο δυνατή, αλλά αυτό πρέπει να δείχνει στους έξω.

 

Και μια φωνή που όσο και αν προσπαθήσει να κάνει κάτι, να αντιδράσει κάπως, δεν θα καταφέρει τίποτα...


Όλα μάταια. 


Από το Blogger.