Σε έψαχνα νύχτα.
και 'συ περίμενες να βγει το
φως
να ξημερώσει
μην αλλοιώσει το σκοτάδι την
μορφή σου.
Και εγώ δεν βιάστηκα
για να ξυπνήσει ο ήλιος
Η πιο σκληρή αναμονή
που όμως την γλύκανες κρυφά,
σταγόνες που έκλεβα από το είναι σου,
και έκρυβα τόσα να σου πω
(αλλά δεν μίλησα
μόνο από φόβο να μην καλύψει η φωνή μου τη δική σου)
Και σε περίμενα.
και ήθελα τόσα να σου δείξω
(μα δεν σου τα έδειξα,
μόνο από φόβο μην εμποδίσει το όραμα μου το δικό σου)
και σε κοιτούσα
και όλα μου τα έδειχνες εσύ.
Με μια ανάσα στο δρόμο που γεννήθηκε μαζί με εσένα
τη νύχτα εκείνη,
σου έπλαθα όνειρα πριν γεννηθείς,
(που όμως δεν σ’ τα έδωσα,
μόνο από φόβο να μην σκιάσουν τα όνειρα μας τα δικά σου)
όμορφα, άσχημα, απρόσμενα,
με συναισθήματα γεμάτα, που γίνανε πριν εσύ γίνεις
Και ήθελα τόσα να σου μάθω
και σε περίμενα
και όλα μου τα έμαθες εσύ!
