Όταν η σιωπή του πλήθους καλύπτει τη φωνή σου, να φοβάσαι
Γιατί εσύ το επέτρεψες
Εσύ άφησες να συμβεί, είσαι υπαίτιος.
Να φοβάσαι που τα πρέπει σε ξεπεράσανε και τώρα ζεις με αυτά, μόνο με αυτά!
Και η καθημερινότητα σου βούλιαξε, μέσα σε μια θάλασσα που ζωγράφισες με το μυαλό! Κάνεις μικρά διαλείμματα χαράς και επιστρέφεις πίσω, εκεί που ανήκεις! Εκεί που πραγματικά ανήκεις! Και σε κανέναν δεν μπορείς να το αρνηθείς, αφού το επέλεξες. Και οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους. Και τώρα να φοβάσαι. Να φοβάσαι που πέθανε η τελευταία σου ελπίδα, που τη σκότωσες. Που σκέφτηκες πως δεν χρειάζεται να προσπαθείς. Να μην φοβάσαι που νιώθεις μόνος μες τους πολλούς
Μα να φοβάσαι τους μόνους τους πολλούς
Δεν υπάρχουν λέξεις. Ίσως λίγες...
Είμαι η Δέσποινα! Μου αρέσει να γράφω, ζω και μοιράζομαι στιγμές.
Το blog «Επί Σκέψεις» δημιουργήθηκε για να καλύψει τη μεγαλύτερή μου ανάγκη, να εξωτερικεύσω συναισθήματα που πνίγονται μεταξύ τους, κρυμμένα καλά εκεί που ο άνθρωπος διαλέγει να ξεχνάει. Με λέξεις που ο καθένας θα μπορούσε να μεταφράσει διαφορετικά, πλέκω το νόημα πίσω από κάθε κίνηση, κάθε βλέμμα, κάθε ανάσα. Γιατί τελικά στη ζωή σημασία έχει να γνωρίζεις, να ακούς και να μαθαίνεις, να δέχεσαι και πάνω απ’ όλα να εκφράζεσαι με κάθε τρόπο. Να γνωρίζεις κάτι νέο, να ακούς τον φίλο σου, να μαθαίνεις από τον διπλανό σου, να δέχεσαι το διαφορετικό. Να εκφράζεσαι.
Περιεχόμενο με νότες ποιητικές, γιατί παραμένουμε ρομαντικοί
Γυμνή αλήθεια, γιατί τσακωθήκαμε άσχημα με τον καθωσπρεπισμό
Σουρεάλ στίχοι, γιατί αλλιώς η ζωή θα ήταν βαρετή…
δες περισσότερα →