τελευταίο τσιγάρο

Μαρτίου 15, 2021

 


Ανάβω αργά, 

σχεδόν μηχανικά το τελευταίο τσιγάρο.

Νύχτα. Και κρύο.

Όχι εκείνο το κρύο του χειμώνα, το αβάσταχτο· 

το κρύο που παγώνει την ψυχή, της μοναξιάς, της αβάσταχτης. 

Κλείνω τις πόρτες καλά, 

να μείνουν απ’ έξω οι άνθρωποι και οι φωνές τους 

και μέσα μόνο εγώ. Κι η μοναξιά μου. 

Και μετά ανοίγω τις πόρτες 

να μπει ο αέρας και να πάρει απ’ τους τοίχους τα ίχνη της. 

καθαρίζει ο τόπος καλά 

και πάλι τα ίδια 

 

Ο καπνός δεν είναι το μόνο που χάνεται·

λίγο λίγο αποβάλλω ψυχή κάθε φορά που φυσάω 

και δεν είμαι τσιγάρο, να ανάβω, να σβήνω. να ξέρω ποιος είναι ο σκοπός μου. 

 

και περιπλανιέμαι απλώς αναζητώντας το τέλειο

Τον τέλειο σκοπό να εκπληρώσω.


πηγή εικόνας: https://bit.ly/30F5hTq 

φως χωρίς χρώμα

Μαρτίου 07, 2021


Ανάμεσα σε ανθρώπους στεγνούς 

όλα ίδια, πάντα ίδια

σε τοπία γκρίζα, μέρες άχρωμες 

Μοναξιά. 

Και όλοι γύρω προσοχή, 

μην σπάσει η σιωπή. 

μα κάθε κίνηση ποιητική συναίνεση 

κάθε λέξη θεμέλιο ποιητικό, 

για ‘μένα. 

πλήθος σκοτάδι κι ανάμεσα ρωγμές φωτός 

σωτηρία ελπίδα φως. 

για ‘μένα. 


.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                

.

Από το Blogger.