Το κυνήγι της ευτυχίας

Νοεμβρίου 14, 2014
Την ευτυχία αναζητάνε οι άνθρωποι.
Αλλά ποτέ δεν τη βρίσκουν.

Αμφιταλαντεύονται, διαπραγματεύονται, κάνουν υποχωρήσεις, επιμένουν. Αλλά πάντα με τον ίδιο στόχο. Με επιμονή για να φτάσουν πιο κοντά. Λίγο πιο κοντά της.

Κάνουν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους
Ποτέ δεν είναι αρκετός ο χώρος
Βιάζονται
Ποτέ δεν είναι αρκετός ο χρόνος

Την ευτυχία αναζητάνε οι άνθρωποι, αλλά χάνονται.
Ανάμεσα σε ανθρώπους, λόγια, υποσχέσεις, υποχρεώσεις, καθημερινότητα, δουλειά 
χάνονται όλα. 

Αλλά είναι κάτι που δεν σταματάει να τους καίει ποτέ.

Ψάχνουν για πάντα. Ψάχνουν το «πάντα»!
Και για το «πάντα» χάνουν τις μικρές στιγμές τους, πάντα. 
στιγμές που θα τους πρόσφεραν την ευτυχία, αυτές χάνουν αναζητώντας κάτι να διαρκεί στον χρόνο και να μη χάνεται. Γιατί η ευτυχία έτσι και αλλιώς δεν ήρθε για να μείνει. Δεν ήρθε για να μας γνωρίσει καλύτερα, παρά μόνο για να γευτούμε λίγη από την ομορφιά της και να φύγει πάλι μακριά. Και αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε άδικο. Είναι κάτι που θα έπρεπε να μας κάνει να εκτιμάμε τη μοναδικότητά της. Μα εμείς χάνουμε πάλι στιγμές γιατί ποτέ δεν δώσαμε αξία στα σημαντικά. Και όχι πως αυτό θα μας έκανε πιο ευτυχισμένους. Απλώς με το να ζούμε την κάθε στιγμή μπορούμε να πούμε πως κάτι κερδίσαμε, πως κάτι καταφέραμε για εμάς!

Για να βρούνε τι είναι αυτό που τους κάνει πραγματικά ευτυχισμένους πρέπει να κάνουν θυσίες. Αλλά συχνά δεν τις κάνουν, ίσως γιατί φοβούνται πως έτσι μπορεί να χάσουν κάτι και να μην κερδίσουν ποτέ. Αλλά αυτό είναι το ωραίο, παίζεις χωρίς να ξέρεις αν θα κερδίσεις, παίζεις έχοντας αγωνία, και αγωνίζεσαι με σκοπό να βγεις κερδισμένος.
Μα όσο κρατάς στιγμές κερδίζεις πάντα!

Την ευτυχία που αναζητάνε οι άνθρωποι ίσως να μην την βρουν ποτέ. 
ή...
Ίσως τη βρουν, αλλά αυτό δεν το ξέρουν.
Το θέμα είναι να ψάχνουν πιο βαθιά. Πέρα απ' το φαίνεσθαι, απ' αυτό που τους επιβάλλει ο κοινωνικός περίγυρος, τις δήθεν μόδες, τα εφήμερα πρότυπα, κάθε λογής μαζικοποιημένη αντίληψη, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα.
Γιατί η ευτυχία είναι μια πραγματική κατάσταση, που μόνο ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να ορίσει και, τελικά, ασυνείδητα ή συνειδητά αυτό κάνει.

Φύλο: Γυναίκα

Αυγούστου 04, 2014



Φύλο: Γυναίκα 

...κι όταν μοιράζανε τους ρόλους εσύ έτρεξες
για να προλάβεις, δήθεν. 

κι αυτοί σε θέλανε και είχανε για εσένανε έναν ξεχωριστό, δήθεν.

«Γυναίκα»

και' συ τον ρόλο σου τον άρπαξες, γερά.

σ' ευχαριστούσε, δήθεν.
και γενικά,
έχεις πάψει να αντιδράς, αφού δεν θέλουνε.
αφού τους αφήνεις να θέλουνε.

και γενικά

η καθημερινότητα κυλάει ομαλά.
κι ας μην ζεις κι ας μην νιώθεις
Όλα καλά..

Γυναίκες! 

Γυναίκες που δεν έζησαν ούτε ευχάριστα, ούτε δυσάρεστα προτρέπουν τώρα τις κόρες τους να κάνουν το ίδιο. Το ηθικό τους καθήκον. Η υποχρέωση τους απέναντι στην κοινωνία. Ο προορισμός τους. 

Και τι θα πει ο κόσμος;

Τι θα σκεφτεί;

πάντα οι άλλοι

κι αυτές εκεί
ανήμπορες να αντισταθούν, ανήμπορες να νιώσουν
Αποφεύγουν να σηκώσουν το βλέμμα, γιατί φοβούνται να κοιτάξουν τον άλλον στα μάτια
φοβούνται μην δουν το κενό. Το δικό τους κενό, που πια συνήθισαν να ζούνε έτσι. 
Κι αυτόν! 
τον άντρα που συμβιβάστηκαν να ζήσουν μαζί του, για μια ζωή. Αλλά δεν νοιάστηκαν να ομορφύνουν λίγο τη ζωή τους.
και..
αν τύχει και ξεπέσει καμιά ματιά, δεν βλέπουν εκείνον αλλά αυτές. Και τα λάθη τους. τις επιλογές τους, τις λάθος επιλογές

κι όταν κάνουν έρωτα πάλι από φόβο το κάνουν.
Χωρίς να νιώθουν πάλι, χωρίς να κοιτάνε στα μάτια. 
τις έχει κυριεύσει ο φόβος.
ο φόβος να ζήσουν ευτυχισμένα
φοβούνται μην χάσουν τα αρσενικά..
Μην φύγουν απ΄τη ζωή τους τα αρσενικά..

Και τι θα πει ο κόσμος;

Τι θα σκεφτεί... 

Γυναίκες τόσο μόνες. που αν κοιτάξουν γύρω τους δεν βλέπουν κανέναν. 

και τα δεκάδες πρόσωπα γύρω τους
ούτε αυτά... 






Βγάλτε τα εισαγωγικά

Ιουνίου 30, 2014


Λέξεις, οι μέρες που κυλάνε γρήγορα, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, οι άνθρωποι. Και άλλες λέξεις, και συναισθήματα που κρύβονται καλά από πίσω...
  Εμείς οι άνθρωποι συνήθως επιλέγουμε να κρύβουμε αυτά που νιώθουμε. Και τα καταφέρνουμε σε αυτό καλά. Και πια δεν νιώθουμε.. Και φοβόμαστε να πούμε κάτι μα δεν φοβόμαστε τις πράξεις μας ποτέ.
«Δήθεν», άνθρωποι σεμνότυφοι, προσέχουνε καλά τα λόγια τους, τι θα ειπωθεί. Προσεγμένες κινήσεις και όλα στημένα..
Προσέχουμε τις λέξεις μας, να μην πληγώσουμε, να μην προσβάλουμε. Μα πιο πολύ να μην πληγωθούμε οι ίδιοι, να μην μας προσβάλουν..
Και εισαγωγικά, γιατί δεν εννοούμε ακριβώς αυτό που λέμε..
Οι λέξεις δεν είναι ξεκάθαρες.
Ποτέ δεν ήταν.
Ποτέ δεν θα'ναι..
Πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Και κανείς δεν μπορεί να μας σώσει. Και όταν κλείνουμε το στόμα είμαστε πια ασφαλείς. 
Και έτσι χάνεται η επικοινωνία
«Ωραία» 


πηγή εικόνας: https://bit.ly/3lhPqUn

παραίτηση ζωής

Φεβρουαρίου 08, 2014
Δεν είναι δύσκολο να παραιτείσαι!
  Καμιά φορά οι άνθρωποι φτάνουνε στα όριά τους. Οι δυσκολίες τους οδηγούν ως εκεί, αλλά το να μένουν εκεί δεν είναι δύσκολο.είναι μια συνειδητή επιλογή. που δήθεν θολώνει το μυαλό σου και δεν έχεις άλλη! αλλά όχι. το να παραιτείσαι δεν είναι δύσκολο!
   Είναι εκείνες οι δύσκολες στιγμές, που σε κυνηγάει και ο χρόνος, και δεν υπάρχει διέξοδος, και δεν ξέρεις προς τα που να κατευθυνθείς. και παραιτείσαι!

       Έτσι και εγώ!
Αφού δεν μπορούσα να σκοτώσω το χρόνο σκότωσα εμένα την ίδια! Αφού δεν μπορούσα να σταματήσω τους δείκτες, σταμάτησα να ζω! Σταμάτησα να προσπαθώ. Σταμάτησα να θέλω, να διεκδικώ, να ονειρεύομαι. Πλέον δεν κάνω σχέδια, ζω με τα δανεικά. Πλέον δεν έχω φίλους, μόνο γνωστούς. Δεν με νοιάζει πλέον να πληγωθώ, γιατί αφήνω τους άλλους να νομίζουν ότι με πλήγωσαν αλλά εγώ δεν νιώθω, παραιτήθηκα από το συναίσθημα!

 Δεν είναι δύσκολο να παραιτείσαι, αξιολύπητο είναι!

Μετά από τόσες παραιτήσεις κατάλαβα ότι δεν βρήκα λύσεις!
...και παραιτήθηκα..”

Από το Blogger.