Στο νου Ταξίδι

Έχω ταξιδέψει με το νου μου καλοκαίρια

και γύρναγα πίσω χειμώνες

και κλείδωνα τις εμπειρίες μου σε νύχτες που δεν ξημερώνανε. Τις όρκιζα να μην το κάνουν. Και αυτές πιστές με χάιδευαν και όλο μετάνιωναν και έσπαζαν τους όρκους που μου δίναν.

Έχω ταξιδέψει σε γη παγωμένη

και έτριβα με τα χέρια μου να ζεστάνω τις καρδιές των ανθρώπων

Όμως ταξίδεψα και σε καυτά χώματα που το μυαλό με διέταζε για να σωθώ αλλά το σώμα μου άναρχο κυλιόταν στη γη σαν να με τράβαγε σε αυτήν με μαγνήτη.

Ήμουν στη δυτική Ευρώπη, έβλεπα ζευγάρια βαρετά που απλά τύχαινε να ζουν μαζί, ποτέ δεν μιλούσαν, δεν έλεγαν τα νέα τους

Και εγώ μόνη μου δεν είχα ανάγκη και δεν έψαχνα κανένα μισό μου.

Αυτοτελής και ολόκληρη. Να ορκίζομαι κρυφά και να απεύχομαι την κατάντια τους

Όποιον Ισπανό και να ρωτήσεις θα σου ορκιστεί ότι δεν έχω πατήσει ποτέ στη γη του.

Όμως έχει ζήσει εκεί χιλιάδες αυγές, κόκκινα πορτοκαλί φορεμένα στον ουρανό μαντήλια. 

Έχω ζήσει εκεί χιλιάδες ηλιοβασιλέματα, όμως έφευγα πριν χαθεί ο ήλιος γιατί πάντα με τρόμαζαν οι αποχωρισμοί.

Έχω τσακωθεί με Λατίνους 

γιατί δεν ήξερα σωστά τον σκοπό τους

Έχω υπάρξει αιτία και αφορμή.

Έχω δώσει υποσχέσεις που άλλες δεν τήρησα και άλλες τις χάραξα βαθιά στο κορμί μου.

Μπορώ να φτιάξω ένα τέλος για κάθε ιστορία και να πείσω το είναι μου να ζήσει με αυτό

Μπορώ να κοιτάξω την αλήθεια στα μάτια

Μπορώ να δω τους γύρω μου

Μπορώ να νιώσω μόνη

Είμαι τα δάκρυα που πνίγονται πίσω από τη σιωπή στην τελευταία σκηνή της ταινίας και αφήνουν να τρέξουν οι τίτλοι happy end. Και πόσο εύκολα κρύψαμε τα άλλα, και πόσο δύσκολα θα μάθουμε για αυτά