Φέτος παραμένουμε στoν ίδιο ρυθμό αφού ο Βινούσκα είναι κι αυτός επαγγελματίας δολοφόνος που όμως θα έλεγε κανείς με περισσότερη ενσυναίσθηση και ευαισθησία απ' όσο απαιτεί το επάγγελμά του. Ο Λάζαρος, ή αλλιώς Βινούσκα αναλαμβάνει μία δουλειά που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του, θα ανατρέψει όλα τα δεδομένα και θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολύ απαιτητικές καταστάσεις. 

Άραγε η επιμονή του να φτάσει τα πράγματα μέχρι τέλους και πιθανόν να θέσει και τον ίδιο σε κίνδυνο είναι μία λανθασμένη απόφαση; Ή μήπως τον βγάζει από τη βολή του και τον αναγκάζει να αντιμετωπίσει καταστάσεις που μέχρι εκείνη τη στιγμή απέφευγε και να πάρει αποφάσεις που μέχρι εκείνη την στιγμή καθυστερούσε;

Το βιβλίο αυτό το απόλαυσα πολύ. Ήξερα ότι θα μου αρέσει πριν το ξεκινήσω. Ήμουν σίγουρη πως θα μου κάνει καλή παρέα, τόσο σίγουρη που το είχα αγοράσει μόλις εκδόθηκε και το κρατούσα στην άκρη για να το ξεκινήσω σε ένα ταξίδι που έκανα εκείνη την περίοδο. Γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα κάνει τις στιγμές ανάγνωσης ευχάριστες και ανάλαφρες. Και πράγματι ήταν τόσο καλό. 

Διαβάζοντας έναν συγγραφέα από το πρώτο του βιβλίο, σε κάθε ένα καινούριο παρακολουθείς τόσο την εξέλιξη του αλλά και τη δική σου εκπαίδευση απέναντι στη γραφή του. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης χρησιμοποιεί ένα χιούμορ το οποίο χτίζεται σιγά σιγά σε κάθε του βιβλίο. Σε κάθε νέο βιβλίο τον γνωρίζεις καλύτερα και πιάνεις αναφορές και μοτίβα που σε κάνουν να γελάς στα μουλωχτά και να νιώθεις ένα συναίσθημα που ξέρεις πως θα νιώσουν και οι υπόλοιποι αναγνώστες μόλις φτάσουν στο σημείο αυτό. 

Και τελικά τα βιβλία δεν είναι μόνο η ιστορία τους, αλλά και οι στιγμές που ζείτε μαζί όσο τα διαβάσεις.