Το φετινό καλοκαίρι τελείωσε όμως ήταν όμορφο, πολύ όμορφο, γεμάτο στιγμές απόλυτης χαλάρωσης! Φέτος οι καλοκαιρινές μου διακοπές ήταν ένα combo ελληνικών νησιών, στην αρχή και στα μέσα καλοκαιριού, με ταξιδάκι/κλείσιμο στο εξωτερικό για να μπει πιο ομαλά το φθινόπωρο (spoiler alert: έρχεται αρθράκι για Μάλτα!).

Από τα νησιά που ταξίδεψα φέτος, θα ήθελα πολύ να μιλήσουμε για τη Σίφνο! Ένα μέρος που έχω επισκεφτεί ξανά και βλέποντας το για δεύτερη φορά νομίζω πως το αγάπησα λίγο παραπάνω. Είναι ένα μέρος που συνδυάζει διαφορετικά vibes διακοπών, είτε ταξιδεύεις οικογενειακά, είτε με παρέα ή solo, αν ψάχνεις την ωραία ζωή και τα πάρτυ αλλά και αν θέλεις πιο chill βραδιές, σίγουρα θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Το φαγητό που δοκιμάσαμε ήταν επίσης πολύ ωραίο.

Μπορώ να πω πως την πρώτη φορά που επισκέφτηκα το νησί είχα μία τελείως διαφορετική εμπειρία. Άκουγα από πολλούς γνωστούς και φίλους τα καλύτερα και ίσως η πρώτη μου επίσκεψη μου άφησε μία κάπως πιο αδιάφορη γεύση. Πηγαίνοντας όμως φέτος στα ίδια αλλά και σε διαφορετικά μέρη, με σιγουριά μπορώ να πω πως το λάτρεψα και σίγουρα μελλοντικά θα το ξαναεπιλέξω.

❮ ❯

Παραλίες:

Από παραλίες κυρίως επισκεφτήκαμε το νότιο μέρος του νησιού (με εξαίρεση τις Καμάρες):

1. Βλυχό (Η αγαπημένη μου, αν και είχε τόσο κόσμο που χωρούσαμε οριακά)
2. Φάρος: Είναι ακριβώς δίπλα στην παραλία Βλυχό, με ταβερνούλες.
3. Απόκοφτο: Από Βλυχό μπορείς να ακολουθήσεις το μονοπάτι προς Χρυσοπηγή με τα πόδια και να φτάσεις μέχρι την παραλία Απόκοφτο που είναι ωραία, ανοργάνωτο, με δεντράκια και πολλές ταβερνούλες για να φας. Το μονοπάτι είναι εύκολο και θα απολαύσεις υπέροχη θέα.
4. Πλατύς Γυαλός: Εδώ μπορείς να καθίσεις για φαγητό ή ποτό νωρίς. Είναι οργανωμένα αλλά υπάρχει και ελεύθερος χώρος.
5. Βαθύ: Ωραία παραλία με όμορφη θέα. Κι εδώ θα βρεις ελεύθερο χώρο αλλά και οργανωμένο beach bar.
6. Καμάρες: Είναι η περιοχή που βρίσκεται το λιμάνι, έχει μεγάλη ωραία παραλία με άμμο, αλλά και μαγαζιά για φαγητό, βόλτα και ψώνια/σουβενίρ. Αν δεν μένεις εκεί, μπορείς να το συνδυάσεις με βόλτα την ημέρα που θα φτάνεις στο νησί ή την ημέρα που θα περιμένεις το καράβι για την επιστροφή.

-Κάστρο: Στο Κάστρο θα πας οπωσδήποτε πριν πέσει ο ήλιος ή ακόμα και πρωί, για να μπορέσεις να περπατήσεις σε όλα τα στενάκια και να δεις τη γνωστή θέα με την εκκλησία Επτά Μάρτυρες. Μπορείς να καθίσεις είτε για φαγητό είτε για ποτό.

-Απολλωνία & Αρτεμώνας: Η Απολλωνία είναι η χώρα του νησιού και ο Αρτεμώνας είναι (υποθέτω) η αμέσως επόμενη πιο κεντρική περιοχή. Βρίσκονται πολύ πολύ κοντά μεταξύ τους, μπορείς να φτάσεις με τα πόδια. Και στα δύο μέρη θα βρεις όλες τις επιλογές σε φαγητό, γλυκό, ποτό, μαγαζιά για σουβενίρ, δωράκια και τοπικά προϊόντα. Θα έλεγα πως στην Απολλωνία έχει πιο party vibes ενώ στον Αρτεμώνα θα απολαύσεις ωραία cocktails σε cozy bars.

Tips: Είναι ένα μέρος που μπορείς να το γυρίσεις ακόμα και με τις αστικές συγκοινωνίες αν δεν έχεις δικό σου μεταφορικό, καθώς υπάρχει καλό δίκτυο (συγκριτικά με άλλα τουριστικά μέρη στην Ελλάδα). Επίσης αν σκοπεύεις να πάρεις ταξί κάνε κράτηση, γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην βρίσκεις.

Αυτά από εμένα! Τα λέμε στο επόμενο ταξίδι και μέχρι τότε μπορείς να δεις βιντεάκια από τις διακοπές μου εδώ:

Λίγο πριν κλείσει ο Απρίλιος έκανα το πρώτο μου ταξίδι εξωτερικού για το 2025, το οποίο ήταν και το πρώτο μου solo ταξίδι εξωτερικού ever! 

Προσγειωνόμαστε στην Ιταλία και για τις επόμενες 4 ημέρες θα κάνουμε βόλτες στη πρωτεύουσα!

Viva ROMA:

Η πρώτη ημέρα κύλησε χαλαρά, χωρίς πολλές μετακινήσεις. Αφού έφτασα στο σπίτι που νοίκιασα και τακτοποίησα τα πράγματά μου, ήταν ήδη απογευματάκι. Αλλά για να μην χάσω τη μέρα βγήκα μία βόλτα να εξερευνήσω την περιοχή που έμενα. Αποφάσισα να πάρω ένα παγωτό στο χέρι κι έτσι αυτόματα μπήκα στο μουντ! Ένιωσα η εμπειρία μου να γίνεται λίγο πιο Italian! Gelato it is και κατάλαβα ότι αυτό το νόστιμο, παγωμένο γλυκάκι που κρατούσα στα χέρια μου θα συντροφεύει τις βόλτες μου όλες τις ημέρες του ταξιδιού.

Τη δεύτερη ημέρα είχα κλείσει εισιτήριο για το Κολοσσαίο και τη Ρωμαϊκή Αγορά.

Μέσα στο Κολοσσαίο είχε πολύ κόσμο οπότε ήταν αρκετά δύσκολο να μετακινηθείς στους ορόφους και στην αρένα. Γι’ αυτό αποφάσισα να φύγω αρκετά γρήγορα, πρόλαβα όμως να βγάλω μερικές φωτογραφίες. Μετά ξεκίνησε η βόλτα μου στη Ρωμαϊκή Αγορά. Εκεί αφιέρωσα πολλές πολλές ώρες για να προλάβω να περπατήσω και να ευχαριστηθώ όσο περισσότερο μπορούσα όλους τους χώρους.

Συνέχισα τη βόλτα μου στην πόλη όλη την ημέρα, όπου περπάτησα σε πολλούς δρόμους και βρέθηκα ανάμεσα σε αγορές, πλατείες, αγάλματα, είδα την καθημερινότητα των ανθρώπων. Όλα ήταν όμορφα.  

Εννοείται πως η ημέρα περιελάμβανε συνοδεία Ιταλικής κουζίνας! Δοκίμασα διάφορα πιάτα όλες τις ημέρες και ήταν όλα πολύ νόστιμα. Πίτσες, pasta αλλά την παράσταση έκλεψαν τα ραβιόλι. Σε όποιο μαγαζί τα δοκίμασα ήταν τοπ!

Την Τρίτη ημέρα είχα κλείσει εισιτήρια για Βατικανό, μουσεία και Καπέλα Σιξτίνα. Μπήκα μόνο στο μουσείο, καθώς την ημερομηνία του ταξιδιού μου έτυχε να προετοιμάζουν τον χώρο για το κονκλάβιο και δεν ήτα προσβάσιμος.

Όλοι οι χώροι στο Βατικανό είναι εντυπωσιακοί, όλα τα εκθέματα επίσης. Συγκινήθηκα όταν έφτασα στο δωμάτιο με τον πίνακα «Σχολή των Αθηνών» του Ραφαέλο.

Αφιέρωσα αρκετές ώρες για να θαυμάσω τα εκθέματα. Και μετά πήγα για ωραιότατο φαγάκι. Μετά η βόλτα συνεχίστηκε σε μορφή περιπάτου μέχρι το απόγευμα θαυμάζοντας στη διαδρομή την Fontana di Trevi, Piazza di Spagna, Monument to Victor Emmanuel II και άλλα πολλά και φυσικά με τις απαραίτητες στάσεις για σνακ στο χέρι και κάποιο κοκτειλάκι.

Η επόμενη ημέρα ήταν η τέταρτη και η τελευταία.

Έκανα το πρωί check out και ξεκίνησα για την πόλη. Όλες τις ημέρες είχα γυρίσει αρκετά οπότε ένιωθα πολύ γεμάτη και πως έχω δει ίσως τα πάντα, οπότε την τελευταία ημέρα το πρόγραμμα ήταν χαλαρό. Έκανα τις τελευταίες μου βόλτες και πήγα σε ένα μεγάλο πάρκο όπου έκατσα για λίγη ώρα να απολαύσω το βιβλίο που διάβαζα. Μου είχε μείνει λίγος χρόνος οπότε περπάτησα μέχρι το Κολοσσαίο, έκατσα σε ένα μαγαζί ακριβώς απέξω και παρήγγειλα ένα τελευταίο μοχίτο. Θαυμάζοντας αυτήν την υπέροχη θέα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όλα αυτά είναι αληθινά, ότι κατάφερα να προσφέρω στον εαυτό μου ένα τόσο όμορφο ταξίδι.

Από πάντα ήμουν σίγουρη ότι θα λατρέψω τη χώρα αυτή. Πολύ πριν την επισκεφτώ για πρώτη φορά ήξερα πως θα μου ταιριάξει. Πράγματι το ταξίδι μου ήταν πολύ όμορφο. Τα λόγια αισθάνομαι ότι είναι μικρά για να περιγράψουν το πόσο μεγαλειώδη μου φαινόντουσαν όλα τα αρχαία σε αυτή την πόλη.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα ανταμώσουμε… Arrivederci Roma!

Το 2024 ο Βαγγέλης Γιαννίσης με το βιβλίο του "Μαγκάφιν" μας βάζει στο πλοίο Αφροδίτη και μας ταξιδεύει. Και ενώ θα νόμιζες ότι ακολουθούν στιγμές χαλάρωσης με απολαυστικά κοκτέιλ στο κατάστρωμα του κρουαζιερόπλοιου υπό το φως του φεγγαριού και συνοδεία τζαζ μελωδίας, η πραγματικότητα διαφέρει πολύ από αυτό. Η ατμόσφαιρα αλλάζει γρήγορα αφού στο πλοίο υπάρχουν πληρωμένοι δολοφόνοι που ανατρέπουν διαρκώς τα δεδομένα.

Φέτος παραμένουμε στoν ίδιο ρυθμό αφού ο Βινούσκα είναι κι αυτός επαγγελματίας δολοφόνος που όμως θα έλεγε κανείς με περισσότερη ενσυναίσθηση και ευαισθησία απ' όσο απαιτεί το επάγγελμά του. Ο Λάζαρος, ή αλλιώς Βινούσκα αναλαμβάνει μία δουλειά που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του, θα ανατρέψει όλα τα δεδομένα και θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολύ απαιτητικές καταστάσεις. 

Άραγε η επιμονή του να φτάσει τα πράγματα μέχρι τέλους και πιθανόν να θέσει και τον ίδιο σε κίνδυνο είναι μία λανθασμένη απόφαση; Ή μήπως τον βγάζει από τη βολή του και τον αναγκάζει να αντιμετωπίσει καταστάσεις που μέχρι εκείνη τη στιγμή απέφευγε και να πάρει αποφάσεις που μέχρι εκείνη την στιγμή καθυστερούσε;

Το βιβλίο αυτό το απόλαυσα πολύ. Ήξερα ότι θα μου αρέσει πριν το ξεκινήσω. Ήμουν σίγουρη πως θα μου κάνει καλή παρέα, τόσο σίγουρη που το είχα αγοράσει μόλις εκδόθηκε και το κρατούσα στην άκρη για να το ξεκινήσω σε ένα ταξίδι που έκανα εκείνη την περίοδο. Γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα κάνει τις στιγμές ανάγνωσης ευχάριστες και ανάλαφρες. Και πράγματι ήταν τόσο καλό. 

Διαβάζοντας έναν συγγραφέα από το πρώτο του βιβλίο, σε κάθε ένα καινούριο παρακολουθείς τόσο την εξέλιξη του αλλά και τη δική σου εκπαίδευση απέναντι στη γραφή του. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης χρησιμοποιεί ένα χιούμορ το οποίο χτίζεται σιγά σιγά σε κάθε του βιβλίο. Σε κάθε νέο βιβλίο τον γνωρίζεις καλύτερα και πιάνεις αναφορές και μοτίβα που σε κάνουν να γελάς στα μουλωχτά και να νιώθεις ένα συναίσθημα που ξέρεις πως θα νιώσουν και οι υπόλοιποι αναγνώστες μόλις φτάσουν στο σημείο αυτό. 

Και τελικά τα βιβλία δεν είναι μόνο η ιστορία τους, αλλά και οι στιγμές που ζείτε μαζί όσο τα διαβάσεις.

1. Ο κουρέας της Σεβίλλης, Μπωμαρσαί
2. Με ττο ζόρι παντρειά, Μολιέρος
3. Ο Ταρτούφος, Μολιέρος
4. Όταν ξυπνήσουμε ανάμεσα στους νεκρούς, Χένρικ Ιψεν
5. Γέρμα, Λόρκα
6. Μακγκάφιν, Βαγγέλης Γιαννίσης
7. Μαθήματα Νεκροψίας, Fitzek - Tsokos
8. Ο Μύθος της θεάς τύχης, Χόρχε Μπουκάι
9. Tuesday's Gone, Nicci French
10. Το ζευγάρι απέναντι δεν καυγαδίζει πια, Γιώτα Στεφάνου
11. Ανάμεσα σε ηλίθιους, Thomas Erikson
12. Μικρές Ιστορίες Μεγάλα Μαθήματα, Θανάσης Ευθυμιάδης
13. Κατηγορούμενη
14. Ζήσε, π. Λιβύος
15. Ο Μοναχός που πούλησε τη ferrari του, Robin Sharma
16. Ποιά Ελένη;
17. Ένα πρακτικό εγχειρίδιο για τον ηθοποιό
18. Η φιλία, Έρμαν Έσσε
19. Ο ψεύτης παππούς, Άλκη Ζέη
20. Ο προφήτης, Kahlil Gibran
21. Μονόπρακτα, Τενεσσι Ουίλλιαμς
22. Frankenstein, Mary Shelley
23. Το καπλάνι της βιτρίνας, Άλκη Ζέη
24. Τα γενέθλια, Ζωρζ Σαρή
25. Λεωφόρος Ντυράν, Armand Salacrou

Περίμενα τα όμορφα

Το φως, τα χρώματα, την ολοκλήρωση που θα έχτιζε ο ερχομός σου.

Τα δευτερόλεπτα που έσερνα δίπλα σου βαριά

σταγόνες που έσταζε, βάναυσα αργά ο ουρανός

να μην στερέψουνε τα σύννεφά του,

να μην του λείψει η ομορφιά, να μην του χαραχτεί ψεγάδι

όταν θα σε έχανε

και θα αξίζαμε εμείς

την ύπαρξή σου.

Και όλα τα σπουδαία σου

τα μάζευα προσεχτικά

τα φύλαγα παράμερα

και τ’ άφηνα ο χρόνος να ωριμάσει

Σου έπλεξα δίοδο μονοπάτι

στη μία άκρη τα μυστικά του κόσμου να γνωρίσεις,

και από την άλλη έστεκα

κι απέφευγα όλα τα τρομερά

Να μην χαθείς

Μην φοβηθείς

Μπροστά από κάθε άσχημο να αντέχεις.

Να μας μαθαίνεις πόσο εύκολα έρχονται όλα

όταν αναζητάς όσα αξίζουνε.

Και όταν μπλέκεις με το γέλιο σου κάθε στιγμή, να τη φωτίζεις

να μας θυμίζεις πως την αξίζαμε

έστω για λίγο στο μονοπάτι σου να πορευτούμε.