Τα όμορφα

Περίμενα τα όμορφα

Το φως, τα χρώματα, την ολοκλήρωση που θα έχτιζε ο ερχομός σου.

 

Τα δευτερόλεπτα που έσερνα δίπλα σου βαριά

σταγόνες που έσταζε, βάναυσα αργά ο ουρανός

να μην στερέψουνε τα σύννεφά του,

να μην του λείψει η ομορφιά, να μην του χαραχτεί ψεγάδι

όταν θα σε έχανε

και θα αξίζαμε εμείς

την ύπαρξή σου.

 

Και όλα τα σπουδαία σου

τα μάζευα προσεχτικά

τα φύλαγα παράμερα

και τ’ άφηνα ο χρόνος να ωριμάσει

 

Σου έπλεξα δίοδο μονοπάτι

στη μία άκρη τα μυστικά του κόσμου να γνωρίσεις,

και από την άλλη έστεκα

κι απέφευγα όλα τα τρομερά

Να μην χαθείς

Μην φοβηθείς

Μπροστά από κάθε άσχημο να αντέχεις.

Να μας μαθαίνεις πόσο εύκολα έρχονται όλα

όταν αναζητάς όσα αξίζουνε.

Και όταν μπλέκεις με το γέλιο σου κάθε στιγμή, να τη φωτίζεις

να μας θυμίζεις πως την αξίζαμε

έστω για λίγο στο μονοπάτι σου να πορευτούμε.